Przyszłość motoryzacji zmierza ku elektryfikacji. Co do tego nie ma już chyba wątpliwości, choć nie wiemy jeszcze, czy dominować będą hybrydy, auta elektryczne czy może też wodorowe z ogniwami paliwowymi. W przypadku paliwa wodorowego pewne występujące dziś trudności mogą zostać wyeliminowane przez opracowany przez Nissana układ SOFC.
Wodór, jako paliwo, ma kilka niezaprzeczalnych zalet. Przede wszystkim pierwastek ten, w przeciwieństwie do innych stosowanych obecnie paliw, ma niekończące się zasoby. Jest stosunkowo łatwo dostępny i co za tym idzie, jest tani w pozyskaniu. Podczas zachodzących w ogniwach paliwowych reakcji chemicznych, w wyniku których wytwarzany jest prąd, produktem ubocznym jest jedynie woda, a więc jest to paliwo bez ujemnego wpływu na środowisko.
Niestety ma też wady, które wstrzymują chwilowo jakiś dynamiczniejszy rozwój technologii wykorzystujących to paliwo. Wodór jest bowiem mało stabilny chemicznie, a co za tym idzie pojawiają się problemy z jego magazynowaniem i transportem. W efekcie pociąga to za sobą wzrost kosztów produkcji samochodów wodorowych. Brak też wciąż rozwiniętej sieci stacji, gdzie można zatankować to paliwo, co z kolei zniechęca od kupowania takich pojazdów.
Rozwiązaniem na te bolączki może być nowa technologia opracowana przez Nissana. Układ SOFC (Solid Oxide Fuel Cell), tak jak standordowe ogniwa paliwowe, jest w stanie wytworzyć prąd elektryczny za pośrednictwem wytwornicy. W przeciwieństwie jednak do rozwiązań zastosowanych przez Toyotę (w modelu Mirai) czy Hyundaia (w ix35 Fuel Cell) do działania tego układu nie jest potrzebne paliwo wodorowe. Ważnym elementem tego układu jest bowiem tzw. reformer, który przetwarza wodór z innych paliw. Układ SOFC Nissana może bowiem pracować na różnych rodzajach paliw - od czystego etanolu, poprzez bioetanol aż po gaz ziemny. Dopiero w drugim etapie na drodze reakcji elektrochemicznej z uzyskanego wodoru i tlenu uzyskiwany jest prąd napędzający silnik pojazdu.
W ogniwach paliwowych SOFC zachodzą reakcje związków chemicznych z tlenem, w wyniku której energia jest wytwarzana bez szkodliwych produktów ubocznych. Paliwa z bioetanolu, pozyskiwane między innymi z trzciny cukrowej i kukurydzy, są powszechnie dostępne w Ameryce Północnej i Południowej oraz Azji.
Pod względem zasięgu pojazd z układem SOFC ma dorównywać samochodom z silnikiem spalinowym (ponad 600 km). Ponadto zachowane zostaną te same właściwości napędu elektrycznego jak cicha jazda, liniowy rozruch i błyskawiczne przyspieszenie. Jak zapewniają twórcy tego rozwiązania koszty eksploatacji będą tak niskie, jak dzisiejszych samochodów elektrycznych.