Posiadam ten samochód od ponad roku i jestem w stanie powiedzieć, że to naprawdę udany model. Służy mi na dojazdy do pracy po 60 km dziennie oraz na dalsze wypady. W ciągu roku zrobiłem ponad 30 tys. km i tylko raz był unieruchomiony przez awarię elektrycznego hamulca ręcznego, którego naprawa okazała się tania. Silnik 1.6 dCi to udana jednostka, która przy wymianie oleju z filtrami co 10.000 km odwdzięcza się dobrą mocą i niskim spalaniem. Nagłośnienie BOSE jak na 12-letnie kompaktowe coupe gra fantastycznie, niekiedy lepiej, niż markowe audio w nowych samochodach. To - poza wyglądem - jest największą zaletą Megane. Gdybym miał kupić ten samochód jeszcze raz - zrobiłbym to, ale tym razem w wersji GT z 2-litrowym dieslem!

Niestety, nie mogę polecić tego modelu na podstawie własnych doświadczeń. Kupiłem egzemplarz, który według poprzedniego właściciela był zadbany i serwisowany — pełna dokumentacja, zapewnienia o wymianach, same superlatywy. Niestety, rzeczywistość okazała się inna. Na początku padła turbosprężarka. Uznałem, że to może wynik niewłaściwej eksploatacji przez poprzednika, więc wymieniłem ją i liczyłem na spokój. Niestety, problemy zaczęły się mnożyć: cewki, kolektor wydechowy, półosie (mimo że były rzekomo wymieniane w ASO i miałem na to rachunki). Po kilku latach użytkowania i włożeniu w samochód kwoty przekraczającej trzykrotnie jego obecną wartość, dałem sobie z nim spokój i sprzedałem. Dużym rozczarowaniem była też kwestia korozji. W teorii Renault nie powinno gnić — a u mnie pojawił się problem z progami, który musiał naprawiać blacharz. Auto było chwalone za dobrą blacharkę, a w praktyce wyszło inaczej. Być może trafiłem wyjątkowo pechowy egzemplarz, ale moje doświadczenia całkowicie rozmijają się z opiniami o „bezawaryjności” czy „bardzo trwałym silniku 2.0T”. Ja niestety przejechałem się na tym modelu i, po wszystkim, drugi raz bym go nie kupił. Przy obecnych cenach można znaleźć zdecydowanie mniej problematyczne auta.

Niestety, nie mogę polecić tego modelu na podstawie własnych doświadczeń. Kupiłem egzemplarz, który według poprzedniego właściciela był zadbany i serwisowany — pełna dokumentacja, zapewnienia o wymianach, same superlatywy. Niestety, rzeczywistość okazała się inna. Na początku padła turbosprężarka. Uznałem, że to może wynik niewłaściwej eksploatacji przez poprzednika, więc wymieniłem ją i liczyłem na spokój. Niestety, problemy zaczęły się mnożyć: cewki, kolektor wydechowy, półosie (mimo że były rzekomo wymieniane w ASO i miałem na to rachunki). Po kilku latach użytkowania i włożeniu w samochód kwoty przekraczającej trzykrotnie jego obecną wartość, dałem sobie z nim spokój i sprzedałem. Dużym rozczarowaniem była też kwestia korozji. W teorii Renault nie powinno gnić — a u mnie pojawił się problem z progami, który musiał naprawiać blacharz. Auto było chwalone za dobrą blacharkę, a w praktyce wyszło inaczej. Być może trafiłem wyjątkowo pechowy egzemplarz, ale moje doświadczenia całkowicie rozmijają się z opiniami o „bezawaryjności” czy „bardzo trwałym silniku 2.0T”. Ja niestety przejechałem się na tym modelu i, po wszystkim, drugi raz bym go nie kupił. Przy obecnych cenach można znaleźć zdecydowanie mniej problematyczne auta.