Łożysko oporowe to jeden z istotnych elementów umożliwiających włączenie i wyłączenie sprzęgła. W pojazdach współdziała z tuleją prowadzącą, umożliwiającą dokładne umieszczenie łożyska oporowego w osi sprężyny talerzowej docisku sprzęgła (na wale korbowym).
Pierwsze łożyska oporowe były wytwarzane ze stopów brązowo-węglowych, montowanych na żeliwnym lub wykutym, stalowym czopie. Minusem było ich szybkie zużycie. Od lat 30. zaczęły być zastępowane przez dużo bardziej odporne na zużycie łożyska kulkowe, które są stosowane do dziś. W latach 70. wprowadzono tworzywa sztuczne, dzięki którym masa łożysk oporowych zmniejszyła się o połowę. Dwukrotnie zwiększyła się też ich żywotność.
Prawidłowa praca łożysk oporowych jest możliwa dzięki zastosowaniu tulei prowadzących. Wewnątrz tulei znajduje się wałek sprzęgłowy. Zewnętrzna powierzchnia tulei jest bieżnią, po której przesuwany jest korpus łożyska oporowego. Od prawidłowej współpracy łożyska oporowego sprzęgła i tulei prowadzącej zależy bezawaryjne funkcjonowanie całego układu sterowania sprzęgłem.
W niektórych przypadkach płynność pracy układu łożysko oporowe/tuleja prowadząca zostaje zachwiana, co prowadzi do niewłaściwego zasprzęglenia i rozsprzęglania. Najczęściej dochodzi do mechanicznego uszkodzenia powierzchni tulei prowadzącej. Wraz z ubytkiem powstałym na zewnątrz tulei prowadzącej następują również uszkodzenia wewnętrzne.
Dla całego układu najgroźniejszy jest coraz większy luz (tzw. promieniowy), skutkujący niewspółosiowym dopasowaniem się łożyska oporowego do sprężyny docisku sprzęgła. Groźny objaw to ponadto zwichrowanie miejsca kontaktu sprężyny talerzowej z łożyskiem (znaczne zwiększenie oporu przesuwu łożyska po zewnętrznej bieżni tulei). Niewłaściwa praca układu sterowania sprzęgłem prowadzi do ślizgania się tarczy sprzęgłowej i w konsekwencji może zakończyć się nawet jej spaleniem. Po dostrzeżeniu niepokojących objawów należy bezwzględnie wymienić cały układ, czyli łożysko oporowe sprzęgła wraz z tuleją prowadzącą.