Moment obrotowy to jeden z dwóch najważniejszych parametrów charakteryzujących jednostkę napędową, wyrażany w niutonometrach (Nm). Informuje o potencjale silnika (im wyższy moment obrotowy, tym silnik wykazuje się większą elastycznością).
Wartość momentu obrotowego, czyli momentu siły, zależy od ciśnienia wytworzonego przez spalające się gazy w komorze spalania silnika oraz długości korbowodu. W komorze spalania następuje mieszanie się paliwa z powietrzem. Iskra dostarczona ze świecy powoduje spalenie powstałej mieszanki. Wytworzone ciśnienie wprawia w ruch tłok, który porusza się ruchem posuwisto - zwrotnym. Ruchomy tłok połączony z wałem korbowym za pomocą korbowodu przekazuje swoją energię (uzyskaną ze spalania mieszanki) na wał korbowy i wprawia go w ruch obrotowy. W ten sposób za pomocą tłoka i korbowodu (o odpowiedniej długości wykorbienia) następuje konwersja ruchu posuwisto-zwrotnego tłoka na ruch obrotowy wału korbowego.
Pomiaru momentu obrotowego silnika dokonuje się na hamowni. W wyniku pomiaru uzyskuje się wykres przebiegu momentu obrotowego silnika oraz przebiegu mocy silnika. Silniki wysokoprężne osiągają maksymalną wartość momentu obrotowego czasami już od 1,3 - 2,2 tys. obr./min., podczas gdy wolnossące silniki benzynowe zazwyczaj osiągają maksimum momentu obrotowego dopiero powyżej 4 tys. obr./min..