Przewód zapłonowy – co to jest?
To rodzaj przewodu elektrycznego, dzięki któremu prąd o wysokim napięciu (rzędu 25-30 tys. woltów) jest dostarczany z cewki zapłonowej do świecy zapłonowej. Obecnie przewody zapłonowe coraz częściej wypierają kompaktowe cewki zapłonowe. Są one zespolone z krótkim przewodem i tzw. fajką świecy i montowane w głowicy silnika.
Jak zbudowany?
Klasyczny przewód zapłonowy składa się z trzech podstawowych elementów: nasadki na świecę (potocznie nazywanej fajką), zasadniczego przewodu elektrycznego i nasadki na rozdzielacz zapłonu lub cewkę. Przewód w nasadce jest połączony z dodatkowym łącznikiem, zakończonym tzw. stopą przewodzącą. Najczęściej przewód i łącznik są połączone gwintem.
Jaka izolacja?
Istotnym elementem przewodu zapłonowego jest jego izolacja. W najtańszym wydaniu stosowana jest izolacja z PCV. Jej podstawową wadą jest słaba odporność na wysokie temperatury. W lepszych przewodach rolę izolatora pełni silikon lub materiały elastomerowe. Ze względu na zastosowaną izolację, przewody zapłonowe dzieli się na różne klasy odporności na temperatury.
Z jakim rdzeniem?
W przewodach zapłonowych stosowane są trzy rodzaje rdzeni. Najbardziej powszechne są przewody z rdzeniem miedzianym. Ich zaletą jest niska cena, wadą zaś podatność na zakłócenia elektromagnetyczne. Znaczenie od nich lepsze są przewody z rdzeniem węglowym (przewodnik stanowią nici włókna szklanego impregnowanego grafitem). Ich zaletą jest dobre zabezpieczenie przed zakłóceniami elektromagnetycznymi, wadą natomiast szybka utrata właściwości przewodzących ze względu na starzenie się grafitu. Trzecim rodzajem jest rdzeń ferrytowy (z ang. wire wound – ferromagnetyczny). Przewodnik stanowi stalowy drut. Jest on nawinięty spiralnie na rdzeń, który składa się z włókna szklanego i warstwy materiału ferromagnetycznego. Zaletą przewodów zapłonowych z rdzeniem ferrytowym jest dobre tłumienie zakłóceń oraz zdolność do magazynowania energii elektrycznej (mocniejsza iskra i jej jakość). Wadą tego rodzaju przewodów jest ich cena.
Kiedy wymieniać?
Producenci przewodów zapłonowych zalecają ich wymianę nawet co 40 tys. km, choć fizycznie mogą one wytrzymywać przebiegi rzędu 200 tys. km. Z kolei fachowcy sugerują zastępowanie ich nowymi (wraz z wymianą świec zapłonowych) co 2 lub 3 lata. Częściej powinno się wymieniać przewody zapłonowe z rdzeniem węglowym, ze względu na słabsze przewodzenie prądu po dłuższej eksploatacji. Częstsza wymiana dotyczy również przewodów eksploatowanych w samochodach zasilanych gazem LPG i ziemnym CNG.